Een update vanuit La Paz, Bolivia… de afgelopen dagen zat het niet zo mee 😔, maar daar kom ik wel weer overheen (je moet alles een keer meemaken toch?!).
Zaterdag verliet ik met pijn in mijn hart Sucre. Ik heb er enorm genoten van de rust, de mooie stad, de lieve mensen en de geweldige restaurantjes. Met het verlaten van Sucre stopte ook mijn Spaanse les… twee weken waren echt veel te kort om de taal te leren, maar een beginnetje is gemaakt. Ik overweeg zelfs om het in Nederland verder op te pakken 😊, we zullen zien!
Dan mijn vlucht, die verliep prima, al kreeg ik gedurende de dag al meer pijn in mijn onderrug. Bij het ophalen van mijn bagage bleek ik in het vliegtuig te zitten met een populaire boyband 😂😂; toen ik het vliegveld af liep stonden er meerdere filmploegen de mannen op te wachten! Om veiligheidsredenen had ik een shuttle geregeld vanaf de airport naar mijn hostel in het centrum van La Paz. Tot hier alles prima…
In het hostel wilde ik betalen en kon ik mijn extra gepinde geld niet vinden… Dit zat in mijn grote rugzak, want ja… ik probeer het zoveel mogelijk te verdelen (want stel nou dat 😉). Ik was er vrij zeker van waar ik het geld had opgeborgen, want mijn dollars en euro’s zaten op dezelfde (beetje aparte) plek in mijn rugzak. Ik zocht op alle mogelijke plekjes, maar geen Bolivianos… Op mijn kamer maakte ik mijn tas goed open en zag ik dat er iemand in mijn tas had zitten snuffelen. Aangezien ik al maanden mijn tas inpak en alles een eigen plekje heeft, zag ik dat nu iemand anders mijn kleding erin gepropt had (best knap nog dat de rits dicht kon 😂)! Snel realiseerde ik dat ik mijn geld niet verloren was, maar dat het na inchecken gejat was door personeel van de airport…
De eigenaren van het hostel waren zo lief en spraken geweldig Engels (2 jaar in Leuven gestudeerd). Ze gingen met me mee naar de politie waar ik aangifte deed… de politie in Bolivia; een reis van 50 jaar terug in de tijd 😂. Ze vroegen wat ik nodig had en leken niet erg geïnteresseerd in mijn verhaal. Tot ik vertelde dat er 800 Bolivianos gejat waren. Omgerekend 100 euro; voor hun misschien wel een maandsalaris! Mijn verbazing was groot toen de agent vertelde dat ik zelf een kopie ergens moest gaan maken van mijn paspoort, dus moest ik terug naar het hostel. In het hostel bleek de politie gebeld te hebben; of ik ook mijn eigen papier mee kon nemen, voor een printje van de aangifte 😂😂. Ja… hier kan alles! Eindstand; een lange bizarre dag en weer een ervaring rijker.
En dan mijn rug… het autoongeluk is inmiddels 2,5 week geleden en ik bleef wel last houden, maar niet genoeg om naar de dokter te gaan. Tot zaterdag; ik kon niet meer zitten, elke beweging deed pijn en dat terwijl ik al dagen niks meer heb uitgevoerd vanwege die rug 😳. Afgelopen nacht heb ik weinig geslapen, de pijn werd echt ondraaglijk. Hoewel het zondag was, in overleg met Mark en de eigenaresse van het hostel toch maar naar de spoedeisende hulp gegaan van een privé kliniek. Na een boel tranen en gestamel in Engels vond ik een dokter die me wilde helpen… na meerdere onderzoeken was de conclusie; er kon niks gebroken zijn, dus het zijn toch spieren en/of de banden. Een fijne mededeling, want ik begon me toch echt zorgen te maken. Ik kreeg een briefje met medicijnen en moest zelf naar de apotheek mijn spuiten halen voor een injectie 😂. Met een boterhamzakje met spuiten kwam ik terug in de kliniek en kreeg ik staand de injectie. Dat bleek geen goed idee… na de spuit begon ik te zweten, hoorde ik niks meer, zag ik zwart voor mijn ogen en werd ik wakker op een bed 😳😳. Geen idee wat ze me gegeven hebben, maar ik kan in ieder geval weer normaal lopen! De komende 10 dagen heb ik pillen (die ik op advies van Eveline toch maar even ga googelen 😂) en mag ik geen alcohol. Eigenlijk mag ik niks zwaars tillen en adviseerde de doc me dat mijn vriendje mijn backpack moet dragen; Mark, is dat geen goede reden om iets eerder te komen 😜?? Al met al was ik best geschrokken, maar ben ik blij dat ik gewoon kan blijven bewegen. Mijn Salkantay trip naar de Machu Picchu begint over 10 dagen en wil dat echt NIET missen…
Mijn plan was om ergens de komende dagen de deathroad te mountainbiken… dat ga ik maar niet doen. Ik wacht op een berichtje van een Turkse vriendin, misschien gaan we de komende dagen samen reizen (kan ze mooi mijn backpack dragen 😜). Ik vervolg mijn reis door Bolivia naar Copacabana en Isla de Sol, waarna ik de grens ga oversteken naar Peru. Cusco, Lima, Colombia en dus Mark komen steeds dichterbij… Na een paar dagen van pech mogen van mij de medicijnen aanslaan en arriveer ik (hopelijk) lachend op de Machu Picchu! Ik houd jullie op de hoogte ❤️
(Foto vanuit het vliegtuig Sucre-La Paz; bergen, wolken, meren in verschillende kleuren en sneeuw!)
lot's wanderlust 