Augustus… de laatste paar dagen zijn aangebroken, dus is mijn Zuid-Amerika reis bijna ten einde… wat een avontuur was het met heel veel ups, maar toch ook een paar downs (just like life ☺️). Met mijn ‘alleen maar’ rugklachten na mijn ongeluk op de Salar in Bolivia besef ik hoeveel geluk ik heb gehad en bedenk ik me wat er had kunnen gebeuren. Vanaf dat moment doe ik (waar mogelijk) keurig mijn gordels om, want ‘het gaat altijd goed’ geloof ik niet meer. Hoe heftig om in België bericht te krijgen dat je dochter die een geweldige reis maakt nooit meer thuis komt… kippenvel… 😢. Dat moment samen met het bericht dat Mark in het ziekenhuis lag waren toch wel de grijze dagen van de hele wereldreis. Maar gelukkig staan er geweldige momenten tegenover die jullie allemaal hebben kunnen lezen.
En dan het gevaarlijke Colombia, wat in mijn beleving het minst gevaarlijke land was van heel Zuid-Amerika. Mark en ik hadden ons een beetje voorbereid op een moeizame start, omdat we weer een beetje aan elkaar zouden moeten wennen. Gelukkig bleek hiervan totaal geen sprake en genoten we vanaf dag 1 van onze reis samen ❤️. We struinden de straten af in het groene Medellin, werden doorbakken in het vééééél te hete, maar oh zo mooie Cartagena, klommen naar een geweldig hostel in Tanganga en deden vooral even helemaal niks aan de Caribische stranden van Palomina (okay, we hadden lol met de GoPro ☺️). En toen de Ciudad Perdida, de ‘lost city’ van Colombia…
Een trek van 4 dagen, door de jungle en de bergen… zo moeilijk kon dat niet zijn toch?! De trek begon minder prettig voor mij, aangezien ik al startte met rugpijn en daardoor 2 nachten heel slecht geslapen had. Met een paar pakjes paracetamol in de rugzak en de gedachte: “Als het niet gaat, gaan we terug” werden we ’s ochtends vroeg opgehaald. Het werden 4 onvergetelijke dagen met prachtige natuur, heftige beklimmingen, slapeloze nachten (tussen de spinnen en een bed ruikend naar een gebruikte keeperstas (voor de hockeyers onder ons), danwel gebruikte bokshandschoenen (voor… nou ja jullie snappen het wel 😜), vele potjes shitface (ik heb de naam ook niet bedacht), gelig drinkwater, mega veel lol met Amber&Marleen uit Nederland en de BFF van Mark; Paul, alias Pablo uit Londen, tropische regenstormen op dag 2 waardoor eigenlijk alles doorweekt was 😁 en uiteindelijk natuurlijk de Ciudad Perdida als kers op de taart!!! Wat een avontuur… we kwamen gesloopt aan bij ons hostel; ik met mijn hele lijf onder de rode allergiebulten en hoge koorts 😢. Ik denk dat we tijdens onze hamburgers nog nooit zo weinig woorden gesproken hebben 😂😂, maar eerlijk… het was niet ideaal, maar het was het meer dan waard en had het nooit willen missen!
Gelukkig ben ik inmiddels redelijk goed hersteld, maar lig ik in bed naast Mark die geveld is door waarschijnlijk de hoogte van Bogota, waar hij natuurlijk helemaal nog niet aan gewend was. Vannacht mogen we weer vroeg, uhhh 02.30 uur opstaan, voor onze vroege vlucht morgenochtend naar New York. A travel life isn’t easy 😜😜
We gaan onze laatste energie bij elkaar rapen om te genieten van New York als een geweldige afsluiter van deze onvergetelijke reis ☺️☺️. Nog eventjes en dan zien we jullie weer… ik heb ontzettend veel zin om weer lekker naar Nederland te gaan; ik mis ons huisje met Timo&Dodge 😻😻, onze keuken, mijn eigen badkamer, onze liefste buurtjes, de sportschool, de cabri, de mama’s & all the family, vriendjes & vriendinnetjes, onze kattenoppassers Bente & Erik (thanks so much!! 😍😍) en nog zoveel meer… wat een heerlijk leven hebben we toch in het mooie Arnhem! Tot snel 😍
lot's wanderlust 